Kjøkkenhjelpa ladar opp til jul

Det er fire dagar til jul og eg er igang med innkjøp av julematen. Det er ikkje noko rimeleg affære, men det er veldig kjekt å ha ansvar for matlaginga når det er jul. Det er den tida i året tradisjonane er urokkelege og det ikkje er noko rom for eksperimentering. Når eg står på kjøkkenet har eg ofte nokre småhjelparar rundt meg. Av og til kan no hjelpa vere meir til bry enn glede, men samstundes prøvar eg å oppmuntre dei til å verte glad i å lage mat. Ingen lett balansegang.

Emil er glad i grytene. Dei bråkar og er fine å slå på og stable. Han er rask inni skapa for å finne noko han kan kaste ut og gå laus på.
Det er ikkje noko som ikkje går forbi munnen til propellen vår.
Han kosar seg når han kan vere i nærleiken av meg på kjøkkenet, og eg lar han styre på så lenge han ikkje knuser noko eller skadar seg. Det er betre at han ruskar i kjøkkenutstyret enn å henge i kjolekanten på meg. Sjølvsagt er det nokre dagar han berre vil opp i armane mine, men då sett eg han som regel i ein stol tett ved sida av meg.
Idag fekk eg gjort første del av julehandelen, men det er langt ifrå slutt. Menyen er i år som sikkert alle år framover: Pinnekjøt på julafta, svineribbe på 1.juledag og torsk på 2.juledag. Eg er ikkje oppvaksen med svineribbe, men Espen har alltid hatt det på 1.juledag. Det er vel slik når ein får eigen familie at ein blandar litt gammalt og nytt.
Dessertane er ikkje slaviske, men det vert riskrem på julafta og så tenkte eg iskrem og varme skogsbær på 1.juledag. Om nokon har eit godt forslag til 2.juledag, så tar eg det imot med takk.

Til opplysning kan eg fortelje at eg vaskar pannene Emil har hatt i munnen... Lykke til med julemathandelen alle saman.