Eg trur eg må omformulere kva slags blogg dette er. Dette byrjar å minne meg meir om ein fjellblogg enn mykje anna. Men eg skriv om det som opptar meg og for tida har eg dilla på fjellturar. I helga var vi i Volda, min vene heimstad, i høve bryllaup. Fredagskveld fekk eg og Espen tid til å gå på Melshornet. Det er fjellet som binder Søre Sunnmøre saman, eller Ørsta og Volda om du vil. Ganske mange av innbyggjarane vil ikkje vedkjenne seg fellesskapet, men heller knive på kvar sin lest sjølv om alt til slutt vert slått saman likevel. Så fekk dokke den kjære ørstingar og voldingar. Og hovdebygdingar då, for dei skal visst berre vere for seg sjølv....
Dette var ikkje meint som noko politisk innlegg, men eg berre MÅTTE seie det, hihi. For å kome tilbake til turen så gjekk vi ifrå mamma sitt hus, opp vegen til Dinglavatnet og vidare til toppen. Vi brukte 1.5 time ein veg. Opp på toppen blas det godt og vi forta oss å ta bilete før vi gjekk ned att. Det var eit utruleg fint ljos som lyste over Ørsta då vi kom opp. Det er så storslått å kunne sjå bygda slik som dette.
Eg er heilt stum av og til når eg ser kor vakre fjella på Sunnmøre er. Det gjer meg så stolt og glad og det rører seg godt i sunnmørshjarte mitt av slike opplevingar.
Vèret var skiftande og på enkelte kantar kunne vi skimte regn.
Kveldsljoset var sterkt så bileta vart så mørke, men kor fint det likevel er! Sukk, den som kunne ta med seg naturen heim til Osterøy i kofferten.
Bilete av Melshornet sett nedanfrå. Fjellet er 807 m.o.h og ein kan gå opp fleire stadar. Ein flott måte å bruke fredagskvelden på.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar