"Velkommen til verden"

Scrapbook er plutseleg vorte min nye hobby. Det er mykje enklare å sette seg ned å lage ei side til eit fotoalbum enn å ta fram eit strikketøy som tek mykje lengre tid å fullføre. Denne gongen har eg laga ei side eg kallar "Velkommen til verden". Tittelen er tatt frå eit gratulasjonskort og burde ideelt sett ha vore på nynorsk, men diverre er det ingen som lagar kort på det vakraste språket vi har. Eg har tenkt å skrive under kvart bilete. Bileta er frå fødestova og vi ser vel litt slitne ut begge to, men øyeblikket er stort og bør forevigast på eit vakkert papir. Eg har brukt to ulike mønsterark, lysblå kartong, stropper til ein tiltenkt kjole som aldri vart noko av, litt blomar og perler. Eg er godt nøgd iallefall. Det er kanskje ikkje lett å sjå alle detaljane på layouten. Det skyldast dårleg lys og eit halvgodt kamera.

Scrapping

Sidan laurdag har eg hatt besøk av Rigmor, ei venninne eg budde saman med ei periode i Sogndal. Rigmor bur til vanleg i Fetsund, og vi har ikkje sett kvarandre på 2,5 år. Rigmor er like stor hobbyfantast som meg og har tatt med seg utstyr for scrapping. Eg har aldri prøvd det før og hadde ikkje planer om å verte hekta, men idag var eg og Rigmor på Papirgleder på Sotra og eg brukte 600 kr... Er det ikkje typisk? Til mitt forsvar så har eg tenkt lenge på å lage fotoalbum til Malin. Ikveld har vi scrappa og eg har fått innføring i min kanskje nye hobby.
Rigmor i full iver ved Papirgleder. Det er vanskeleg å begrense seg.
Scrappeaksjon ved kjøkkenbordet. Rigmor lagar ei side om sønnen som cowboy.Resultatet vart veldig fint.
Mi første scrappeside. "Malin 1 mnd". For dei erfarne er denne sida ganske enkel. Eg synest det var vanskelegare enn eg hadde førestelt meg på førehand.

Scrapping

Nedtur

Det hendte meg det erglegaste igår. Eg hadde byrja å strikke på ei ullbukse til Malin. Dobbelt garn og str 1 år. Kom til beina, og då oppdaga eg at buksa var ALT for stor. Eg måtte rekke opp alt saman. Eg har så lite tid og ork til å strikke noko særleg, så det går frykteleg seint, og no var alt bortkasta. Det er så irriterande! Eg mistar heilt piffen.
Slike liknande historier har eg mange av. F.eks så strikka eg ei anna bukse kor eg fordela maskene på beina ulikt. Eg la ikkje merke til at det eine beinet var mykje større enn det andre før eg nesten hadde strikka buksa ferdig. Telle, kva er det? Eg vart så oppgitt at mamma måtte fullføre beina for meg.
Ein gong strikka eg ein buksedress (eg har visst uflaks med desse buksene) kor garnet hadde ulikt fargebad. Dvs at det eine beinet har ein annan fargenyanse enn resten av dressen. Sidan den gong har eg sjekka fargebadet på etiketten.
I starten av mi strikkekarriere så hadde eg høge ambisjonar om å strikke ein kjole. Masse mønster og det tok lang tid. Eg skulle vere så smart og auke pinnestørrelsen i forhold til det oppskrifta var i utgangspunktet. Det eg ikkje tenkte på var at då må maskeantallet minskast. I tillegg prøvde eg ikkje kjolen før eg var ferdig. Etter mange månaders arbeid, fant eg ut at kjolen var alt for stor.
Mykje arbeid har blitt rekt opp, men oftast lærer eg ikkje av mine eigne feil. Håpar at fleire av dokke kan ha glede av denne historia dersom dokke sjølve gjer litt tabber av og til. Det har seg nemleg slik at strikking vert eg aldri lei, uansett kor lite eg lærer av mine eigne feil.

Jul i Haugesund

I år feira vi jula i Haugesund hjå farmora til Malin saman med tantene, søkenborna og oldefaren. Vi var tilsaman 10 stykker. Tenkte å vise dokke bileter frå julafta. Bileta er ikkje av den beste kvaliteten. Det er ikkje så lett å få til bra bileter når det er lite lys samtidig som at eg vil vise stemninga med levande lys og dempa belysning.
Med tre born tilstades, så vert det mykje pakker og i år var det mange store pakkar som tok stor plass. Vi merka godt kor trongt det var rundt juletreet i den vesle stova.
Sander er ein flink gut på 7 år som passar kusina si.
Julegåvene må prøvast. Her sit Malin saman med tante Camilla.
Det er godt å ha eit fang å kvile seg på når pakkane er opna.
Når alle gjestane var gått, var det godt med ein pust i bakken.

Pepperkakebaking

Eg og Bjørg har baka idag. Det første brettet vart utsjånaden på kakene eit resultat av for lite mjøl og såg ikkje bra ut.Litt tilsetjing av mjøl samt at deigen fekk stå i kjøleskapet, gjorde susen og i kveld baka eg ut resten av kakene.

Betre seint enn aldri

For snart to år tilbake strikka eg denne veska som dokke ser her. Veska er frå Gerd Fjellanger si bok "Strikk og Tov" og er strikka i Pt2-garn og Rauma Finull.
Så ville eg ha vottar i same ull og fargar og byrja å strikke vottane like etter at veska var ferdig. Oppskrifta er frå ei vottebok eg ikkje huskar navnet på og eg har brukt pinne nr 5. Eg vart nesten ferdig, berre tommelane igjen, og så la eg vekk vottane fordi eg var dritlei. No har eg tatt fram vottane igjen og fullført strikket. Og resultat før toving var slik:

Ein vask i maskina på 40 grader ga eit resultat som vart slik:

Resultatet vart mjuke og gode vottar som varmar i vinterkulda.

Søknaden er sendt!

Som eg sikkert har sagt tidlegare, vi drøymer om å bygge hus på Valestrand kor Espen kjem frå. Bestefaren til Espen har gjeve oss moglegheit til å byggje på garden hans, men området vi ønskjer å byggje i er regulert til LNF-område. LNF står for Landbruk, Natur og Friluft. Vi må derfor sende ein søknad om dispensasjon til frådeling av tomt til kommunen. Denne søknaden har tatt tid, både fordi vi sjølve er treige av oss og fordi det er så mykje papir som må fyllast ut. Vi har ikkje tilgang til offentleg vatn og kloakk og har derfor nokre ekstra papir å fylle ut. Men idag sendte vi søknaden og eg vil markere det med å vise dokke huset vi ønskjer å bygge: