Kveldstur på Rotten

Eg er nesten besatt av å gå nye fjelltoppar. Prosjektet mitt som handlar om å gå fjelltoppar på Osterøy som er over 300 m.o.h og har ein primærfaktor på over 100 er nesten halvvegs. Idag var det fjellet Rotten som sto for tur. Ganske impulsivt eigentleg, men av og til må det gjerast skal det verte gjort. På førehand brukar eg å google fjelltoppane for å finne den beste ruta opp, men denne toppen var det ikkje skrive noko om dersom ein skal gå frå Kalleklauv. På Osterøy kommune sitt nye tur- og aktivitetskart er løypa derimot merka inn.

Eg køyrde til Kalleklauv, heilt til endes og parkerte midt i mellom nokre hus. Kjende meg litt påtrengande, men eg tok på meg den naive maska og lot det stå til. På kartet var det merka inn at stien byrja med ein traktorveg og den gjekk eg. Diverre gjekk eg ut av traktorvegen før eg skulle då eg synest eg såg ein sti. Eg hadde ikkje med meg kartet så memoreringa gjorde meg usikker. Eg følgde trakket heile vegen og det gjekk heilt fint utanom at det var høgt gras ein del stadar. Undervegs traff eg på stien med skilt "Rotten". Resten av stien gjekk knirkefritt. Bilete viser Vestrevatnet og Tveitafjellet heilt til venstre.

Eg brukte omlag ein halvtime opp. Eit lite hus med mast hadde postkasse og temperaturmålar. Eg skreiv meg i boka og temperaturen var 14 grader. I boka var det få namn å lese, stort sett berre ho Else som gjekk denne turen. Ære vere Else. Takka vere ho så var det mogleg å finne stien heilt fram. Frå postkassa gjekk det sti til toppunktet som er ei mast. Toppen er 438 m.o.h. Utsikta er ikkje spetakulær, men noko får ein no sett. Bilete over viser utsikt mot Lonevågen.

På veg ned att gjekk eg den merka stien heile vegen. Den var merka med pinnar med blå tupp. Det er ein natursti langs denne stien der du blant anna kunne lese at du sto i ei myr. Jau takk, det merka eg... Det var også ein rasteplass med benk for den som ville ta seg ein matbit. Eg følgde naturstien og las om kva skog eg gjekk, kva dyr som fans i området osv. Til slutt enda eg på traktorvegen som eg skulle ha gått heilt til endes. Det er ganske blautt heile vegen. Eg kjende meg lite begeistra for den merkeleg stien ned att som var dårlegare enn den eg gjekk opp. Så då eg kom til traktorvegen jogga eg resten av turen då eg var lei. Traktorvegar er keisame uansett forresten. Eg var ved bilen etter ein time på tur. Fort gjort altså.

Gjengrodd utsikt. Eg er litt negativt lada for denne turen kjenner eg. Eg håpar ho Else kan merke den alternative stien med raudt. Den hadde nok vore meir populær. Det er viktig at stiar vert merkte. Eg merkar meg at det er alt for lite merking og ein vert avhengig av å kunne den lokale kunnskapen for å kome seg fram. Eg slår og eit slag for rydding av gjengrodde stiar.

Heilt tilslutt eit bevis. Tommelen min er stadig kutta og plastra fordi eg vert litt for ivrig med kniven. Så det er inga tvil om at denne tommelen er min.