Endeleg er sola tilbake

Etter nesten tre veker med regn, kalde grader og mykje vind har det endeleg snudd. No håpar eg jorda vert tørka opp og omgjevnadane vert grøn og frodig. Vi har fått fugleungar i taket, 17.mai er passert og påskeliljene har visna så mykje tyder på at våren i full gang. 

Vi har vore ute i heile dag. Det er ganske hektisk med desse to, men det er enklare å vere ilag med dei ute enn inne. Dei kranglar om dei same tinga og plagar kvarandre med smått og stort, men innimellom glimtar dei til med gullkorn og sjarme.
Espen har flytta restane av taksteinen bort frå området bak borna og det er berre bosskøyring igjen før vi kan få jord på plassen. Eg får teikne ei skisse over området slik at dokke får sjå kva vi har tenkt.

Tulipanane blømer og viser seg fram, men mange av dei fekk seg ei hard medfart i stormen som herja for ei veke sida. Det er til å verte deprimert av når eg tenker på det.

Peonen Sarah Bernhard har fått seg ein knekk. Desse blømer kanskje ikkje uansett i år, men stakkar så pusslete den har vorte.

Heile bedet her fekk hard medfart. Mange tulipanar og påskeliljer knakk og løytnantshjarte knakk fleire stadar. Det er ingenting i bedet som har fått skade for livet, men det er så unødvendig med slik vind på denne tida av året!

Det som tynger meg mest er mine sjølvsådde stauder. Før stormen var det berre halvparten av frøsortane som spirte, og etter stormen fekk mange så hard medfart at dei har visna. Eg har tatt dei inn på badet for å tørke dei opp, men ikkje alt kan reddast. I tillegg er staudene så små og dei vert liksom ikkje større. Eg kjenner meg som ei dårleg mor som ikkje får det til, og borna (plantene) er underernærte og får ikkje dei vekstvilkåra som trengs. Heretter skal eg så frøa på hausten direkte i jorda, men det har ikkje vore mogleg til no fordi eg ikkje har hatt bed å plante frøa i. Nokre frø skal såast i desse dagar, håpar det skjer noko med dei.

Eg har vel ikkje dei største problema i livet som halvsørger over visne stauder, men eg kjenner det er utruleg irriterande etter fleire månadar med pass og stell. Sikkert mange som har erfart det same, etterkvart vert eg kanskje ein staudeekspert eg og.