Eg slit litt med å vere positiv for tida. Det er ein av grunnane til at bloggen står litt stille. Eg er ikkje sjuk eller noko, men vinteren er komen. Vinterdepresjon tenker du? Skulle ønske, men det er berre årstida som terroriserer oss. Dette er gammalt nytt, eg tyt på dette året rundt slik at eg er sikker på at ALLE får det med seg at vi har det mykje verre enn alle andre... Om det er det du trur eg gjer, ja kanskje det, men neida det er ikkje det som er tanken. Eg berre hatar vinteren og det er innlegget idag handlar om.
Før var vinteren fin. Kvit snø gjorde vinteren lysare. Snø var varsel om jul. Snømann, snølykter,majestetiske fjell i vinterdrakt... Julestemninga som alle på facebook tyt om når første snøfugget fell på bakken kjenner eg ikkje lenger. No kjenner eg berre forakt. Og kva har skjedd? Eg har flytta på ein topp. Ein stad som ingen skulle tru nokon kunne bu. Mamma sa til meg før vi bygde huset "Korleis skal det gå om vinteren, bakken er veldig bratt?". Espen hadde budd der i 20 år, aldri vore snø der, "det er vel ikkje noko problem?" Å så naiv ungdommen er....Ei lita historie frå kvardagen: Eg skulle på seminar og julebord igår og skulle køyre bil nr 2. Den sto ved huset og veien ned var isete og farlig glatt. Vi avgjorde at Espen skulle køyre meg noko som resulterte i at både eg og Espen kom for seint til jobb (destinasjon Flesland). Vidare var avtalen at Espen og borna skulle hente meg idag tidleg. Bilete over viser kva problemer turen først byrja med. Espen satt bom fast og bilen spann seg djupt ned i gjørma så jorda spruta. Eg var ikkje tilstades, men bilete av trillebår og spade seier vel sitt. Då bilen endeleg kom seg laus var det likevel ikkje berre til å køyre. Kommunen gløymer visst at det bur folk her oppe og den delen som dei har ansvar for å måke og strø var rett og slett uframkomeleg. Strøbilen vart tilkalla og dukka opp 1,5 time seinare. Heile nabolaget måtte sitte å vente på dei og timane gjekk. Eg måtte sjølvsagt finne meg andre skyssmoglegheiter, men planen var likevel at Espen skulle kome til Åsane. Det viste seg at strøbilen sparer på grusen, vegen var framleis uframkomeleg etter at han hadde vore her, og han måtte tilkallast på nytt.... Espen og ungane kom til Åsane. Slitne, trøytte, svoltne... Med julerush ein laurdag i Åsane vart vel dagen så lite koseleg som den kunne verte, og vi reiste heim. Heim til is og tåke.
Og kva kan vi gjere med dette? Vegen har vorte forbetra, det fungerer slik som det skal. Vi har kjøpt snøfresar, den fungerte som den skulle. Første gongen. Allereie etter andre gongen ville ikkje den meir.... Festleg. Eg har ikkje fleire ord. Eg ønskar meg storm, eg ønsker meg regn. Eg ønsker meg firhjulstrekkar.
Og kva kan vi gjere med dette? Vegen har vorte forbetra, det fungerer slik som det skal. Vi har kjøpt snøfresar, den fungerte som den skulle. Første gongen. Allereie etter andre gongen ville ikkje den meir.... Festleg. Eg har ikkje fleire ord. Eg ønskar meg storm, eg ønsker meg regn. Eg ønsker meg firhjulstrekkar. Om nokon synest eg er veldig negativ, javel, eg bryr meg ikkje. Dagen idag er ikkje tid for å blogge om vakker juleinnpakning, julekransar og adventslys. Eg er berre lei. Og når God Kveld Norge er det einaste som er sjå på tv, ja då er det vel berre å legge seg.
4 kommentarer:
Beklager, men eg måtte berre le:) Herlig innlegg! Lov å føle det slik av og til. Sjølv syns eg vinteren er fin:)
Uffameg, jeg er helt enig med deg om at snø ikke er noe særlig! Jeg liker absolutt ikke å kjøre på vinterføre.
Jeg er glad for at november var snøfri, så får vi håpe at Januar og utover også blir ganske mild, det er greit med snø i jula, men da må det være kaldt så det ikke blir slapseføre og speilis.
Av og til må det være lov å snakke fra "levra", men jeg må inrømme at jeg og trakk litt på smilebåndet på slutten av innlegget ditt hehe...herlig:) ( Hersens snøfreser forresten, bør jo vare lenger enn som så!!)
Huff og huff, så kjedelig følelse! Jeg er heller ingen utpreget vintermenneske, men prøver å nyte vinteren så godt jeg kan... inne!:) I går var det mildt og godt her, så da var det vinter på sitt beste. Det verste er når det blåser og er surt.
Nå skal vi bare klare oss gjennom januar og februar, og vips, så begynner våren å vise seg.
Håper dagen blir litt lysere for deg snart!
Gode klemmer fra meg
Herleg! Ja ikkje problema dykkar, men innlegget. Ikkje lett å bu på ein topp skjønar eg. Fordelen er likevel at eg kan skode opp på det flotte huset dykkar kvar gong me kjøre forbi :)
Klem og lukka til med storm og regn. Er litt kos i det også!
Legg inn en kommentar