Hallandskletten ein søndag

Dette er ikkje noko nettavis, det er heilt sikkert. Mine blogginnlegg innheld ikkje nyheiter, men gammalt nytt. Eg bloggar når eg har tid og kanskje i haust vert det alle bileta frå hagen i sommar som eg ikkje har fått tid til å vise dokke. Så fekk eg smetta inn det, at eg har dårleg tid. Eg likar å seie det om att og om att. Kvardagshelt, tidsklemma, supermamma... Eller martyr som Espen kallar meg.... Men det var ikkje det eg skulle seie idag, men det heilt motsatte faktisk. Forrige søndag tok vi ettermiddagen i bruk til noko kjekt ilag med borna. Vi gjekk på ein liten topp som er for liten til å kalle eit fjell, men som er stor nok til at borna har gått ein fjelltur. Hallandskletten, naboen vår om du vil, er ein flott tur med små born.

Vi parkerte bilen ved Hauge skule, deretter gjekk vi stien opp ved fotballbana. Ungane hadde med seg to venninner og det hjalp godt på moralen. Denne gongen klaga ikkje Malin ein einaste gong på at ho var sliten eller lei. Oppe på toppen sto ein varde og med nydeleg utsikt mot Valestrand.

Til venstre for toppen ser vi Haugeområdet og Stemmeseggi og Erstadfjellet.

Det finns nokre eldsjeler i bygder rundt om og her er det nokon som har laga eit fint område på toppen. Eit paviljong, ein bålplass og benk. Og undervegs var det benkar på alle utsynspunkt. Anna var i meis for første gong og det gjekk kjempefint sjølv om ho sovna undervegs. Ho sa ikkje eit ord på heile turen. Emil klarte å sette fast foten i ei gjørme så klart og hadde støvelen full i vatn, men han klaga ikkje ein einaste gong på det han heller. Så kjekke born vi har når dei glimtar til!