Eg kan ikkje beskrive godt nok kor glad eg er for at vi har fått internett igjen. Det er lenge sidan eg har kome med bileter her på bloggen, og mykje har skjedd siste månaden. Eg har fortalt litt om det før, men nokre bileter kan eg vise på kva tida blant anna har gått til.
Pappa, Lene og Jonas kom på besøk til oss for tre veker sidan. Vi hadde ikkje sett kvarandre sidan mai, så det var på høg tid. Både Jonas og Malin hadde strekt seg. Jonas er 8 år og min minste veslebror. Han er svært stolt over Malin og hadde gleda seg veldig til å sjå henne att. Han er ein kjempeflink onkel og han leikte med henne, passa henne og gjorde alt for at ho skulle ha det bra. Den helga dei var her var det ting som gjorde at vi flytta laurdagkvelden ganske momentant etter at vi fekk klarsignal på at vi kunne flytte inn i den nye leiligheta. Då var det godt å ha Jonas som passa Malin mens vi voksne sprang ut og inn av huset.
Malin er ei kosejente og onkel Jonas er ikkje noko unntak på kven som får ein klem. Ho fekk straks tillit til han og synest at han var toppen.
To gode vener.
Malin har fått stor sans for nokre av bamsane sine. Når ho ser hunden og pusen sin, ler ho og vert så glad. At pappa tullar og legg hunden på hovudet, er ustyrteleg gøy synest ho. Små born er enkle å underhalde...
Malin er no 13,5 mnd. Ho har stor appetitt og er flink å ete sjølv. Ho har framleis berre to tenner, men maten går ned i rekordfart.
Dette biletet var tatt ein fin haustdag når Malin måtte vere heime på grunn av diaré. Humøret var upåklageleg og ingenting tyda på at ho var sjuk. Ho er veldig glad i å vere ute, og vi må berre verte flinkare til å nytte helgane betre når vèret er bra.
Frå fredag til onsdag var mormor på besøk. Det var så godt å ha nokon der som kunne bringe og hente Malin i barnehagen, vaske opp, rydde huset og leike med Malin. Her tullar mormor med å legge eit lokk på hovudet. Og Malin ler...
Pappa, Lene og Jonas kom på besøk til oss for tre veker sidan. Vi hadde ikkje sett kvarandre sidan mai, så det var på høg tid. Både Jonas og Malin hadde strekt seg. Jonas er 8 år og min minste veslebror. Han er svært stolt over Malin og hadde gleda seg veldig til å sjå henne att. Han er ein kjempeflink onkel og han leikte med henne, passa henne og gjorde alt for at ho skulle ha det bra. Den helga dei var her var det ting som gjorde at vi flytta laurdagkvelden ganske momentant etter at vi fekk klarsignal på at vi kunne flytte inn i den nye leiligheta. Då var det godt å ha Jonas som passa Malin mens vi voksne sprang ut og inn av huset.
Malin er ei kosejente og onkel Jonas er ikkje noko unntak på kven som får ein klem. Ho fekk straks tillit til han og synest at han var toppen.
To gode vener.
Malin har fått stor sans for nokre av bamsane sine. Når ho ser hunden og pusen sin, ler ho og vert så glad. At pappa tullar og legg hunden på hovudet, er ustyrteleg gøy synest ho. Små born er enkle å underhalde...
Malin er no 13,5 mnd. Ho har stor appetitt og er flink å ete sjølv. Ho har framleis berre to tenner, men maten går ned i rekordfart.
Dette biletet var tatt ein fin haustdag når Malin måtte vere heime på grunn av diaré. Humøret var upåklageleg og ingenting tyda på at ho var sjuk. Ho er veldig glad i å vere ute, og vi må berre verte flinkare til å nytte helgane betre når vèret er bra.
1 kommentar:
Kjekt å sjå bilde, ho virka no so gode.. Blir kjekt å sjå dokke igjen snart. Gratulere so mykje med tomta, med slikt resultat e de verdt ventetida :) sjølv om enn helst skulle ha flytta inn i går. Stor klem
Legg inn en kommentar